Nareszcie WIOSNA!!!

    Dziś pierwszy dzień wiosny, a ja siedzę w domu chora! Ironia losu.. No ale za to uruchomiłam wspomnienia, na które nie maiłabym szans w pracy.
   Jako dziecko namiętnie co roku chodziłam szukać wiosny w pola i do lasu. W marcu udawało mi się znaleźć jedynie pojedyncze bazie na wierzbach. Jedyny raz byłam świadkiem składania skrzeku przez żaby. Było ich mnóstwo. Leżały na powierzchni stawu, a jedna spóźniona biedaczka niosła dopiero swojego samca na grzbiecie! Widok niezapomniany! ;-) Musiało to być w okolicach marca, bo nie było jeszcze liści na drzewach ani zielonej trawy. 
   W moich okolicach pierwszymi zakwitającymi kwiatkami były podbiały. Te zakwitały koło domu, więc nie musiałam ich daleko szukać. Natomiast, żeby nazbierać kaczeńców, trzeba było się wybrać w okolice lasu, w te miejsca, gdzie był podmokły, błotnisty teren. Uwielbiałam kaczeńce! Teraz zastanawiam się co mnie tak w nich pociągało..? Chyba to, że były czasami niedostępne, że były jednymi z pierwszych kwiatów, że rosły w dużych koloniach i już z daleka przyciągały żółtym kolorem i to, że się tak zabawnie nazywały! Bardzo lubiłam również zawilce. Te zakwitały całymi dywanami  w lesie. Zawsze miałam ochotę nazbierać ich cały bukiet, ale powstrzymywało mnie to, że były pod ochroną i szybko więdły po zerwaniu. Uwielbiałam wiosnę w lesie - zresztą mam tak do dziś!!!